Yalanların Pusuda Şiiri - Hazan Altun

Sana baktım dün,gözlerinin en derinine inerek.
Kirpiklerinle hep kapasanda,teninin kızılı yanıtı verdi....
Ne acıdırki belkide korktuğumu hissetmek istemedim.
Benide kendine benzettin ya,helal olsun sana....
Ellerimi tuttun ve dedinki buz gibi,o yüreğimin kışıydı.
Her cümlen seni batırıyordu oysaki,sen devam ettin.
Metanetim bitti galiba,seni yalan sevdalarına bıraktım.
Yalanların pusuda seni bitirecek,ama ben olmayacağım..
Son seranatlardı bunlar senden,evet bitiyorsun bende.
Gidiyorum sevgili.....bakma öyle ağlamaklı.
Ahhh! ! ! çok ama çok geç...
Büyük seven derin ayrılır küçük sevenden,unutma.
Keskinim, dağ gibi gururum çıkar önüme bu anlarda..
Sadece sevgimin onurunu yok ettin bulamıyorum..
Veda etmeyeceğim korkma,sana her baktığımda,
Sevgimden bir parça daha eksilteceğim,anlamayacaksın.
Hani derdinya senin kadar kimse sevemez beni,diye..
Üzgünüm finalde o koca yüreği göremeyeceksin...
Sandınki bu kadın vazgeçmez,sana gülüyorum
Geçmeseydi Mecnun geçmezdi Leyla dan,hep söylüyorum.
Pusuda yatan yalanlar gerçeği kusarmı söyle? ne olur.
Bahtımın karasını sen silecektin.kahretsin! ! böylemi?
Güneşin ısısı var içimde,kutubun soğuğu,üşüyorum..
Derin ahhh lar var yürekte beddualar heybetle tetikte.
Boğazım düğümlü,hıçkırığım kendine zulüm ediyor.
Belkide perde ikimizinde bitişiyle kapanacak.
İşte tek gerçek bu belkide biliyorum..........