Yalanın Ateşi Şiiri - Nimet Öner

Yalanın Ateşi

Bir kelâm etti cihân, sahte bir nûr, kuru duman,
Gözümde kandil iken söndü ansızın yalan.

Sözde vefâ, özde hîle, gönlüm oldu virâne,
Sevda diye sunulan, meğer zehirli bir revan.

İhtirâs perdesinde nice âşık yanar, söner,
Gerçek vuslat isteyen, bulur gerçeği zaman.

Ey gönül, aldanma sakın, gümüş sanma bakırı,
Yalanın tuzağında nice düşmüşler perişan.

Hakikat gül bahçesi, kokusu bâkîdir ancak,
Yalan diken gibidir, kanatır elden devrân.

Ali Rıza Öner

Babamın kaleminden