ruhlarımız üşürken yalnızlık ayazında
bir tellal peydahladık deveden ince uzun
her acı bir masaldı sevgili dudağında
mavi hayaller vardı sonunda yolumuzun
biz gittik yol uzadı yol uzadı biz gittik
helvadan yaptığımız o kör düğümler bitti
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta