Var git yalan dünya,
Senin neyine güveneyim ki!
Annemi, babamı benden ayırdın.
Beni yalnız koydun, öksüz bıraktın.
Soruyorum sana mutlu oldunmu.
Yaş kemâle geldi,
Zaman daraldı.
Gözünü bana diktin.
Biliyorum..!
Birgün beni de alacaksın yanına.
Konuşan dillerim konuşmayacak.
Gören gözlerim görmez olacak.
Duyan kulaklarım duymaz olacak.
Ben seni hissetmeyeceğim yani.
Var git yalan dünya,
Senin neyine güveneyim ki!
Annem, babam bu dünyadan göçtüler.
Eşimi dostumu benden ayırdın!
Hayatım da beni mağdur eyledin.
Yani;
Bana merhamet etmedin.
Etmeyeceksin…!
Senden merhamet dilenmeyeceğim,
Bunu bilesin!
Seni sana bırakıyorum.
Var git yalan dünya,
Senin neyine güveneyim ki?
Kayıt Tarihi : 14.2.2019 21:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güncelle tarihi:14.02.2019 Dünya bütün canlı varlıklar için geçici bir mekandır.Ancak bazı insanlar bu dünyaya kazık çakacakmış gibi çalışırlar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!