Yakınım ki Şiiri - Cevat Varlı

Hava puslu,
Gece, bütün nefretini kusmak ister gibi,
Dalgın,
Hınçla bakıyor yeryüzüne.
Yıldızlar sır,
Ve ben maviye batmışım uzun zamandır.

Okadar yakınım ki sana,
Işıkları gözlerimi kamaştırırken şehrinin,
Uzansam dokunacağım aydınlığına zannıyla,
Salıyorum boşluğa ellerimi
Avuçlarımı yalıyan rüzgarın esintisinden,
Başka, bir şey tutamıyorum.

Heyyy....
Diyorum, dalga, dalga yayılıyor sesim,
Duymuyorsun.
Dokunuyorum, tuzlu ve nemli havanın nabzına.
Okadar yakınım ki sana,
En az senin bana uzaklığın kadar.

19,02,1996
İzmir