Yakasız Gömlek Şiiri - Adem İrhan

YAKASIZ GÖMLEK
Yönümü musallaya çevirmek mi maksadın
Yokluğun hançerini acımasız savurur
Yoksa ecel saati kurmak mıdır muradın
Kalbimin yelkovanı döner hep sende durur
Açtım gönül tahtımı bahtıma hüzün düştü
Alnıma kara kalem sineme közün düştü

Kalbe düşünce aşkın aklım başımdan firar
Arzular kanatlanır umudum kırık dökük
Her şafak irkilerek kendini sende arar
Bilmem ki neden böyle bahtımın boynu bükük
İtiraz haddim değil, kaderim bu, doğru ya!
Aklım neden inanmaz kalbimdeki doğruya

Nereden bileceksin aşkta mahir gönlümün
Her hücresinde neşe, kalbe kâr olduğunu
Hem sana hüküm giymiş hem sende hür gönlümün
Efkârını gizleyen tövbekâr olduğunu
Adın düşer dilime, kahrından kanar sesim
Kâh "Neyse" der susarım, kâh kesilir nefesim

Bir yanım tipi boran bir yanım yakar beni
Ne yazdır bu, ne de kış beşinci mevsim misin?
Yakasız gömlek gibi yokluğun sıkar beni
Şehadet için saklı en son nefesim misin?
Kalbimi sök al artık, sar koynunda büyüsün
Sır içinde sır oldum, sen nasıl bir büyüsün