Sen bana bir çiçek gibi dokunmadın,
alev gibi girdin içime.
Gözlerin, uykusuz gecelerimin içine
kazındı dikişsiz, kansız
ama sızısı sonsuz bir yara gibi.
Ben seni sevdim ama bu sevgi,
kendi küllerimden doğmayı
bin kez tekrar etmek gibiydi.
Bir fırının içindeydim,
senin adın ateşti, benim kalbim ekmek
her lokması yanık bir öpüş.
Beni kurtarmadın hiçbir zaman
ama beni yıkadın kanla, şiirle, yalnızlıkla.
Beni parçalara ayırdın,
her biri sana ait bir kıymık gibi.
Dudaklarının sesi hâlâ kulaklarımda.
Duyuyor musun sen de?
Her gece bir kadının kendini sevdiği yerden
bir başkasının yokluğunu kazımasını?
Ben seni sevdim,
çünkü başka türlüsünü bilmiyordum.
Ve bu şiir, içimde yıllarca yanan yangının
sessiz dumanıdır sadece.
Aşk
Kayıt Tarihi : 3.6.2025 10:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!