Ben var mıyım hâlâ ışık saçan o gözlerinde?
İzlemek gibi günbatımını, bir Bostanlı sahilinde…
Rüzgar saçlarını savururken ben sessizim yine
Bir tek seninle güzelleşir bu şehir silüetiyle.
Savrulmuşum bir akşamın tuz kokan ritmine,
Sesin karışırken martıların çığlığına gizlice;
Her dalga ile biraz daha yaklaşıp sana,
Bir akşam rüzgarında dokunmak mı son kez ellerine?
Kendimle baş başa kaldığım anlarda
Adını fısıldıyorum beni çizdiğin yıldızlara;
Buluşmak mıdır aşk, hiç söylenmemiş şarkılarda?
Belki de seninle uyanmak, uçsuz bir rüyanın ardında…
Seni sorarken kalbimi bıraktığım dalgalara
Yıldızlar tünemiş ılık gecenin karanlığına
Ve gece çökerken bu şehrin kıyılarına
Yine aynı sahilde bekliyorum seni, sensiz bir yarına.
Kayıt Tarihi : 11.11.2025 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mesafeler karanlığa bürünmüş bir aydınlıktır, bu karanlığı aydınlatacak tek şey ise düşlerimizdir ama en önemlisi en karanlık gecelerde bile aynı rüyayı görebilmektir, seni seviyorum🙂
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!