Yağmurundaki Bahar

Bende hiçbir şey fazla olmadı,
ama sana sakladığım sevgi büyüktü.
Ben seni düşündükçe,
sen düşlerimde büyüdün.

Belki yolunda bir yoldaş olamadım,
ama yoluna toprak olmak için
çok şey verdim.
Toprak oldum, altında ezildim,
ama ezilmeyi hiç düşünmedim.

Beni ezip geçtiğin her yerde
çiçekler açtım;
kırmızı güller, sarı menekşeler
yağmurun serin ellerinde titredi.
Sen göğe baktın,
ben yağmurunda filiz verdim,
toprağın neminde, rüzgârın hafif hışırtısında.

Ve her damlada, her rüzgârda
adını fısıldadım sessizce,
öyle ki yağmur bile bilsin sevgimi.
Söylesene sevgilim,
yağmurunda ıslanan
kaçıncı bahardım ben,
kaç baharda
sessizce seni sevdim,
kaç baharda çiçek açtım senin adınla?