Gökyüzü, erimiş bir kurşun gibi dökülür, derin bir intizarla,
Bulutlar, ağlayan bir ahunun saçlarıdır, siyah ve dalgalı.
Her damla, ruhun kadife atlasında gezen saklı bir keder olur.
Şehirler, bu şeffaf matemin altında camdan bir saray misali durur.
Yeryüzü, gözyaşıyla ıslanmış bir mezmurun eski bir sayfasıdır.
Fakat bu kutsal melankoli, aniden safir bir çığlığa döner,
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Devamını Oku
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta