Yağmurun Anısına Sana Şiiri - İsmail Öza ...

Yavaş yavaş ışıkları söndü kentin;
Ben solgun renkli kağıtlara yazıyorum şimdi yokluğunu,
Yağmur çiselerken penceremin dışında,
Ben 'beni yağmurun kokusundan tanı'diyorum sana;
Yalnızım işte bir yurt odasında,

Alt tarafı yoksun yanımda,
Alt tarafı ellerin yok,
Alt tarafı gözlerin yok,
Birde saçlarındaki fesleğen kokusu,
Nasılda yansır rüyalarıma,

Ve yerleşmişken bilinç altıma sensizlik,
Senle yürüdüğümüz caddeler,
Senle içtiğimiz bir bardak çay,
Anlatır durur yokluğunu bana,
Işıklar söner korkarsın biliyorum,
Biliyorum,
Mavi anılarını almadan uyuyamazsın,
'Beni yağmurun kokusundan tanı' demiştim ya sana,
Biliyorum,
Yağmur senin gözlerinde saklı,
Koklayamazsın!

Şimdi uyumalıyım,
Şimdi seni atıp benliğimden,
Şimdi seni silip gözlerimden,
Bu yorgun bedeni uyutmalıyım,
Sensiz bir gün daha geçmeli
Senszi bir gece daha,
Bir yurt odasının aydınlığında,
Yavaş yavaş ışıkları söndü şehrin,
Ve dindi yağmur,
'Beni yağmurun kokusundan tanı'