Yağmurda ağladım Şiiri - Veysel Karani T ...

Veysel Karani Tabak
237

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Yağmurda ağladım

Haziran ayı
Pazartesi günü
Saat dokuz ve ayaktayız
Cayır cayır yanıyoruz
Yangın yok, sıcaktan kavruluyoruz
Bir şey de okumuyorum
Ama gözlerimi açamıyorum
Sulanıp duruyor
Göz pınarlarım mı doldu
Bilemiyorum

Aynı ay, aynı gün
Saatler üçe yaklaşırken
Sıcaklık yavaş yavaş gitti
Aynı senin gibi
Güneşim gitti
Masmavi gökyüzünü
Bembeyaz pamuksu bulutlar kapladı
Seyre daldım bulutları seni seyreder gibi
Sonra grileşti dünya
Ardından karardı gözlerim gibi
Dışarıda da işim vardı,
Çıkamadım
Gözlerim karardı, kaşındı
Birden şimşekler
İri yağmur damlaları düştü önce
Bir koşuşturmaca başladı
Yeryüzünde
Buruk bir sızı yüreğimde
Hani derler ya
Bardaktan boşalırcasına
Yağmur başladı
O an yağmurun sesi
İnledi kulaklarımda

Birden çıktım yağmurun altına
Islandım
Üzerimde nokta kadar
Kuru yer kalmayana kadar
Ve sahne değişti
Ontario da göl kıyısında
Yakalandığımız yağmur geldi aklıma
O zamanda sudan çıkmış balığa dönmüştük
Beraberiz diye gözyaşı dökmüştük
Hatıralar canlandı gözümde
Islandı yağmurla düştü toprağa
Gözlerimin kaşınması bitti
Yağmur tanecikleri gibi
Yine kimseler fark etmedi
Bilirsin ben
Yağmurlu günlerde ağlarım

29.06.2009 Gönen

Veysel Karani Tabak
Kayıt Tarihi : 12.7.2009 23:58:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Veysel Karani Tabak