Işıl Başkalem - Yağmur Sonuydu Şiiri - A ...

Gül yapraklarını bırakmıştın son mevsim. Anımsıyorum,yağmur sonuydu. Saçların kıvrılıyordu havanın nemiyle... Kıvrılıyor,alnının orta yerine yakın Düşüveriyordu,çelimsiz çocuklar gibi. Tüm çizgilerinde dolaşabiliyordum Biraz beceriksiz. Ve bereketli sevdalarında. Sanma ki,en aza indirilmiş gülümsemelerinle Hâlâ karşımda durabiliyorken sen Etkilenesin diye! Ah,neydi o baharı kucaklayan güzelliğin... (İstanbul)