Gül yapraklarını bırakmıştın son mevsim. Anımsıyorum,yağmur sonuydu. Saçların kıvrılıyordu havanın nemiyle... Kıvrılıyor,alnının orta yerine yakın Düşüveriyordu,çelimsiz çocuklar gibi. Tüm çizgilerinde dolaşabiliyordum Biraz beceriksiz. Ve bereketli sevdalarında. Sanma ki,en aza indirilmiş gülümsemelerinle Hâlâ karşımda durabiliyorken sen Etkilenesin diye! Ah,neydi o baharı kucaklayan güzelliğin... (İstanbul)
Işıl BaşkalemKayıt Tarihi : 3.12.2011 15:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)