Yağmur Sonrası Şiiri - Burhan Kırıcı

Amcamın İhtiyar dudaklarından dökülen eğe sözler sonrası
Zihnimi bitiren yurtsuz vehimler Ayak üstü benden süzülen cezirler
Nar gibi dağılan düşünceler
Bir zehirli fişek yarası
Beynimde acımasız postal sesi darbeler
Halbuki cebiri kardeşimdi bulan,
Amcamın gözlerinde asılan ben

Göğü, göğü içiyor gözlerim içimde baharlar nede amanlı üşüyor
Kuruntum.
Beşik kertmesi kuruntum,
Dünün toksini bedenimde kanayan yara
al senin olsun ey yollarına taş döşediğim dünya
Bağladım yüreğime bir akşam üstü bozkır rüzgarları
Bir ben kaldım, bilemediğim darağacında bir kaç hece;
Bazende küçük kapı tokmağını çalan sen
Bir bakışına esir olsaydım ne günahlar çalardım bir bilsen
Saçlarıma kış düştü bahar aldı
da gitti heybemi
Bu yüzden; uykusuz kara kirpiklere yanık ekmek kokusu havaları bağladım
Çığırtkan hurdacıya teredütsüz bir kaç okka hüzün sattım
gene bir akşam vakti doğarım toprak kokusundan, dinen her yağmur sonrası