Yağmur Gibi Aşk Şiiri - Hüseyin Erdinc

“Yağmur Gibi Aşk”

Aşk böylesi şiir şiir yağarken,
seni yüreğime ekmezsem olmaz ki.

Gök delinmiş sanki,
bulutların içinden kelimeler süzülüyor.
Her biri senin adını fısıldıyor usulca.
Ve ben,
bir ıslaklık gibi seriliyorum toprağa.
Bekliyorum.
Bir bahar kadar sabırlı,
bir şair kadar suskun.

Sesin geliyor bazen,
rüzgarın ucuna saklanmış.
“Ben buradayım,” der gibi,
ama tam orada değil.
Bana yeten,
sana çıkan yolların hiçbirini bilmemek,
ama her birini yürümeye razı olmak.

Geceler uzuyor,
her biri bir şiir uzunluğunda.
Sen yokken bile
senli dizelerle doluyor odam.
Adın…
yalnızca bir isim değil artık,
kalbimde yankılanan en eski şarkı.

Gözlerin düşüyor aklıma,
karanlık bir su gibi derin.
Bir bakışın,
göğsümdeki bütün harfleri birbirine karıştırıyor.
Ben susuyorum.
Çünkü seni anlatacak hiçbir sözcük,
henüz doğmadı.

Yüreğim bir toprak oldu sana,
sen içinde çiçek çiçek açıyorsun.
Ne zaman bir yağmur başlasa,
seninle başlıyor içimde.
Ne zaman bir rüzgar esse,
kokunla doluyor ellerim.

Ben seni sevmeyi,
bir dua gibi içimden eksiltmeden öğrendim.
Sessizdim.
Ama yüreğim hep konuştu sana.

Ve şimdi yine…
gökyüzü aynı mavi,
şiir yine yağıyor gökten.
Bir dize daha düşüyor içime:
“Sen varsın ya,
ben eksik değilim artık.”

Ve evet…
aşk böylesi şiir şiir yağarken,
seni yüreğime ekmezsem olmaz ki.
Hüseyin Erdinç