* yAĞMUR dUASI * Şiiri - Necmettin Özelçi

Medine' ye yağmur yağmıyordu,
Medine sıcak çok sıcak kavruluyordu!
Kızgın çöller sanki ateş püskürüyor,
Herkes ' bu ne olacak, niye böyle ' diyordu.

Halife Hz.Ömer (s.a.v) iş başında,
Sıkıntıyı gördükçe üzülüyordu...
Sanki, unutulmuşlardı.
Sanki bir ceza veriliyordu...
Ama kimse kimseye bir şey diyemiyordu!
Yüce Allah (c.c) öyle buyurmuştu.

Sonra, yağmur duasına karar verildi.
Bütün Medine halkına duyuruldu..
Herkes, o gün giyecekti en eski elbisesini,
Gelip yalvarıp duyuracaktı sesini!
Sanki yediden yetmişe herkes toplandı...

Medine'nin kıyısında bir yer söylendi.
Herkes, büyük bir ümitle oradaydı.
Sanki mahşerdi, mahşer günüydü...
Ama halife ortada yoktu!
En çok üzülen, yalvaran yakaran
Hz.Ömer (s.a.v) ortada yoktu..
Sanki kaybolmuştu!

Herkes halifeyi soruyordu,
'Nerede halifemiz Ömer? ' diyordu.
Sanki hiç kimse de bilmiyordu...
Sonra peygamberimizin yakınları,
İleri gelen sahabeler çabaya düştü,
Tepelere yöneldiler.

Hz.Abbas (s.a.v) bir tepenin ardında,
Gördü halifeyi sevindi.
Yaklaşınca gördü ki,
Hz.Ömer (s.a.v) namaz kılıyordu...
Bekledi biraz..
Hz.Ömer (s.a.v) secdeye kapandı kaldı!
Secdede ağlıyordu...

Hz.Abbas (s.a.v) sordu,
' Ne bu hal ya Ömer? ' diyordu...
Halife onu yanına, iyice yanına çağırdı
'Gel Abbas otur hele, gel hele! ' diyordu.
Sanki suçlanıyordu...
Sanki yalnızdı.
'Bütün bu kuraklık bana rastladı...'
'Peygamber gittikten sonra,'
'Benim zamanımda oldu! '
'Suçlu benim, ya Abbas suçlu benim! '
Diyerek hüngür hüngür ağlıyordu...

Koskoca Hz.Ömer (s.a.v) ağlıyordu!
Hz.Abbas (s.a.v) ne dese önleyemiyordu.
Halifenin gözyaşları kızgın yere düşüyordu...
Derler ki, Hz.Ömer (s.a.v) zaman zaman
Allah'a (c.c) yakardığı zaman ağlardı...
Bu yüzden gözpınarlarından,
Yüzüne uzanan iki derin çizgi vardı!
Yine yalvarıp ağlıyordu.

Medine'liler şaşkın şaşkın bekliyordu.
Hz.Abbas (s.a.v) halifeyle birlikte,
Medine halkının toplandığı yere vardığında,
Sanki gök yarılmışçasına,
Yağmur yağmaya başladı!
Sanki rahmet yağıyordu...
O büyük halife,
O herşeyde kendini sorumlu tutabilen,
O büyük şefkatli insan,
Bir çocuk saflığıyla ağlıyordu! ...

Hz.Ömer, o yiğit mert yürekli insan
Sana ve yaptıklarına aşığız..
Seni, sanki birlikte yaşamış gibi
Sanki senin zamanında varmış gibi
Seni, bir çocuk saflığıyla...
Yürekten çok yürekten seviyoruz!
Rahmetin bol olsun...