Yağmur Dinsin Eve Gidelim Şiiri - Muamme ...

bu saçaklarında hüzün sarkıtı olan durak
sonsuz bekleyişlere gebe, üstelik insanlar
gözlerini paslı iğne gibi kullanıyorlar
gökyüzünü esmer bir kadın gibi örten nimbüsler fena
otobüsler, minibüsler tıklım tıklım
saatlerdir bu şehirden öç alırcasına yağan
bu yağmur dinsin eve gidelim

ıtır kokulu evimde ruh yarım, yârim, karım bekliyor
ah! bulutlar dağılsa şemsiye gibi açılsa şems
sokaklar ruhsuz, boğuk ve soğuk
kalbim gurulduyor, kalbimin açlığı artıyor
evime, evimdeki sıcak kucağa

Konak’ın façası bozulmuş
saat kulesini deniz yalardı bir zaman
şimdi denizin mavisi kaçmış
soluk benizle bakıyor yüzüme
yok böyle olmayacak, bu durak benim içimi yer

bi yağmur dinse, yollar açılsa, evime varsam
yârimi ipekten duygularla sarsam
heyhat! sağanağa dönüşen bu özlem
nazenin aşkımı zatürre eder

işte oldu, yağmur dindi, eve gidelim