Yağmur Damlası Şiiri - Sefa Gökhan Avcı

Bitecek bir gün bu günler,
Gün gelecek sonuyla karşılaşacaksın kalan yıllarının..
Konuşmalar faydasız ve sonuçsuz kalacak yalvarışlar.
Ardina bakacaksın, biri uzatsin diye umut edeceksin ellerini..
Birini götürmek isteyeceksin belki de ebediyen.
Hep yanında olsun isteyeceksin...
Ama çaresiz, bir başına yükselip gideceksin bilmediğin yerlere.
Sonrası Provasız.
Sahnesine çıktığın şu dünyadan alkışlanmadan ineceksin...
Perdeler kapanacak senin için, bir daha da açılmayacak..
Rollerin bir defterde gizli kapaklı kapatılacak bir mahzene.
Bir gün unutulacaksın,
Ama unutmayacaksın.
Gözyaşların yağmur damlası olarak düşecek sevdiğinin bedenine.
Sonra kuruyacak...
Ben, karşılaştım kalan yıllarımin son günüyle.
Ne konuştuğumu dinlediler ne de yalvarışlarımı aldılar ciddiye.
Ardıma baktım biri uzatsın diye ellerini..
Ama nafile.
Evet birini götürmek istedim yanımda..
Ebediyen benimle olsun istedim belki de..
Ama çaresiz
Bir başıma yükselip gittim bilmediğim bir karanlığa.
Ve bir yağmur damlası olarak düştüm saçlarına
Alnından, gözlerinin ortasindan aktım dudaklarına..
Keşke bilseydin o damlanın nerelerden geldiğini,,
Tükürüp atmasaydın da, eritseydin dudaklarında.
Belki de birine güzel söz olur, beni yaşatırdın..