İlk sonbahar yağmuruyla oturduk hayli dertleştik.
Ben önündeydim camın, o arkasında sen uzakça bir yerde.
Yağmur şehrin tüm seslerini örterken “kapat gözlerini,
Gönül kapılarını aç “ dedi bana, senin için bir mısra mırıldanmamı,
Bir renk tutmamı, başını dizlerime koyduğunu düşünmemi söyledi.
Yağmuru dinleyerek kapattım gözlerimi,