Yağmanın Ardından Şiiri - Müzeyyen Önder

Halk, soygunun sessiz tanığı
Cepleri boşaltılan...
Toprağında kimin alın teri
Üstü örtülü izlerin suç mahalli.

Bir ev düşün, kapısı kırık,
Sandıkları boş, duvarları çatlak.
Ev sahibine fakir mi dersin
Hırsızın karanlık tuzağında...

Elleri nasırlı analar,
Gözleri umutla yanan çocuklar…
Hepsi bir şey kaybetmiş gibi
Çalınmış yarınlarına ağlarlar.

Bu halka fakir deme
Hırsıza daha fırsat kalmadan
Vakit, adaletin tecelli ettiği
Suskunluğun bittiği sokaklarda.