Yağız Atlar Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Yağız atlar düştü yola,
Gök gürledi, taşlar dile geldi.
Bir yürek vardı terk-i diyarda,
Bir sevda, bir sır, bir hilâl gibi.

Yollar uzar, menzil susar,
Ay ışığıyla yıkanır dağlar.
Her nal sesi bir dua gibi,
Her toz bulutu bir hatıra.

Gönlümde bir sancak dalgalanır,
Rüzgârla konuşur eski zaman.
Bir yâr düşer aklıma ansızın,
Bir bakış, bir veda, bir nişan.

Yağız atlar, yüce dağlar,
Bir destan taşır her adımda.
Kervan değil bu, kader yürür,
Aşkın izini sürer toprakta.

Bir çeşme başı, bir ezan vakti,
Bir türkü tutar yüreğin ucunda.
Yağız atlar hâlâ yolda,
Ben hâlâ yârin yolunda.