Bir podyumdayım yürüyorum tüm gözler üzerimde ama ben bir fotoğraf karesi olamıyorum o fotoğrafta arka planda flu çıkmış herhangi biri oluyorum. Bir yabancı...
Nereye gittiği belli olmayan , fotoğrafı çekenin bile fark etmediği o silik renkli görüntü...
Zifiri karanlıkta yürüyorum, el yordamiyla duvarlara dokunarak ışığı bulmaya çalışıyorum, bir yerlere çarpmamak için temkinli adımlar atıyorum , sonra aniden açılıyor ışık, ve ben karanlıkta çok yanlış yerde olduğumu anlıyorum...
Karanlıkta indigim basamakların bittiğini ; son basamağı boşluğa bastığımda ve korktugumda anlıyorum...
Yemyesil bir parktayim, içim kıpır kıpır
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta