Yabancı Şiiri - Ayşegül Bozdoğan

Ne de çok birikmiş yalnızlığım
Gözümden akarken anladım, yazık.
Uzanıp erişememek mi büyüttü
Her gün biraz daha ardımda bıraktığım anılarıma,
Ya da ben mi küçüldüm anılarda kalınca,
Malum minicik kalıyor insan görünürde
Mesafeler uzadıkça.
Sıkı sıkı kapatıp, üzerini süslerken
İçten içe nasıl da küflenmiş sessizlik.
Kokusu gelmeden anlaşılmıyor
Ki burnumu kapamadıkça da hiç gitmiyor kokusu.
Bir kenarını açık bırakmayı unutmuşum meğer,
Hiç yalnız kalmayacaksın sandın öyle mi!
Sessizlik, içine bir çok ses alacak kadar büyüyünce
Bak nasıl da yabancı geldi yalnızlığımın kokusu.
Bir kenara biraz kendimi biriktirseydim,
Şimdi böyle yakmayacaktı şu bozkırın serin uğultusu....