Ya Rasûlullah

Bir gece, Mekke’nin sessiz kucağında,
Hira’da doğdu bir nur, sema ufkunda.
Abdullah’ın oğlu, âlemlere rahmet,
Muhammed Mustafa, kalplerde şefkat.

Gökyüzü şahit, yıldızlar tanık,
Senin sevginle başlar her güzel anı.
Salât ve selam sana ya Rasûlullah!
Ya Nebiyyullah, ya Habibullah!

Kâbe’nin gölgesinde, putlar devrilirken,
Tek bir hakikatle kalpler dirilirken,
“La ilahe illallah” yankılandı göklerde,
Onun sesiyle buluştu ruhlar özlerde.

Gökyüzü şahit, yıldızlar tanık,
Senin sevginle başlar her güzel anı.
Salât ve selam sana ya Rasûlullah!
Ya Nebiyyullah, ya Habibullah!

Zulmün zincirleri kırıldı birer birer,
Bilal’in ezanı yükseldi, özgürce yer yer.
Yoksula el, mazluma kol, düşküne yâr,
O’nun ahlakıydı, dünyayı saran bir bahar.

Gökyüzü şahit, yıldızlar tanık,
Senin sevginle başlar her güzel anı.
Salât ve selam sana ya Rasûlullah!
Ya Nebiyyullah, ya Habibullah!

Taif’te taşlandı, ama duası rahmet,
“Bilmiyorlar.” dedi, kalbinde hep şefkat.
Bedir’de, Uhud'da, Hendek’te vardı,
Hakk’ın yolunda bir an yorulmadı.

Gökyüzü şahit, yıldızlar tanık,
Senin sevginle başlar her güzel anı.
Salât ve selam sana ya Rasûlullah!
Ya Nebiyyullah, ya Habibullah!

Veda Hutbesi’nde, son sözleri bir vasiyet,
“Birbirinizi sevin!” dedi bu insanlığa davet.
Kadın, erkek, köle, hür, hepsi birdi,
Onun rehberliğinde adalet yeşerdi.

Gökyüzü şahit, yıldızlar tanık,
Senin sevginle başlar her güzel anı.
Salât ve selam sana ya Rasûlullah!
Ya Nebiyyullah, ya Habibullah!