Yâ Rabbi! Şiiri - Mecit Aktürk

İkrârı insafın emrine verdim
Yokluktan berîsin; varsın Yâ Rabbi.
Baktığım her yerde mührünü gördüm
Yegâne sevgili, Yâr'sın Yâ Rabbi!

Şirke çağırsa da hayâdan üryan
Aldırmam, yaşarım tövbekâr, giryân
Tevîle ne hâcet, hakîkat ayan
Rahman'sın, Rahim'sin, Bir'sin Yâ Rabbi.

Aczimin ikrarı açılan elim
Rızâ-i İlahi'n arzum, emelim.
Ser'imde gözlerim, ağzımda dilim
Gönlümden güzeli dersin Yâ Rabbi.

Esmâ-ül hüsnâ'dan adını sorup
Af diler bu kulun secdede durup.
Nâsib et husuyla Kâbe'ne varıp
Kapına yüzünü sürsün Yâ Rabbi.

İnsan bu, pek âciz, gelmiyor zora
Ne versen "az" diyor, geçmiyor hora
Olur ya, gün gelir düşersem dara
İradem nefsimi yorsun Yâ Rabbi.

"Hesap"tan bîhaber kalsa da metîn
Boş yere gelmedi Resûl'e bu din
Yardımın olmazsa imtihan çetin
Rahmet'in ruhumu sarsın Yâ Rabbi.

Ömrümce kıskanıp adını dilden
Resûl'ü sordum hep en güzel gülden.
Mahşerde, demeyip, "tanımam, elden"
Mîzanda yanımda dursun Yâ Rabbi.

Sırrına varmak' çün her zerre, cüzün
Katından niyâzım inâyet, izin
Üstünden örtüsü sıyrılsın gizin
Kalp gözüm gerçeği görsün Yâ Rabbi.

Şahitsin Ey Yüce, günahtan kaçıp
Doğruyu aradım hep ölçüp-biçip
Bir şimşek hızıyla sıratı geçip
Bu kulun cennete girsin Yâ Rabbi.