yolcu
Güneşin doğumunu beklemeden
Geç kalmışlık telaşasıyla
Yıllardır adeta yapıştığı
Kolları eprimiş koltuğundan
Ani bir silkinişle kalktı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Evet
Gideceğin yer kadar
Döneceğin bir yer de olmalı,
"Açıkta kalmak",
Gayri insanidir
Zira!
Tebrikler şiire Yusuf Bey...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta