Bulamaçlı rüzgarların bıraktığı
Çirkin bir atmaca.
Avuç içi kadar mutluluğumu,
Kapıp gitti, bir çırpıda.
Sorgulamaları bitmiyor vazgeçemediklerimin.
Kapımın önünden gitmedi,
Türlü şekilli gölgeler.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta