Sakın söz verme ey yâr,
Ola ki gidersin, kalır geride kelâmın.
Unutsan da, hatrın muteber bende,
Zeva görmesin, eksilir cânım.
Gönlümde saklıdır harf-i âhım,
Her hecede senin izindir benim yârım.
Vuslat bir hayâl, firâk hakîkat,
Ben intizârdayım, seninse özün gurbette.
Ey gönlümün yâri, giderken ne bırakırsın?
Bir hatır mı, bir âh mı, yoksa hiçlik mi?
Bir âh düşse de gönlüme,
Sadâkattir benim şiirim yine.
06/10/2025
23:23 #wahran
@demlenmisSiirler
(618)
Demlenmiş Şiirler 2
Kayıt Tarihi : 19.10.2025 01:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kelime Açıklamaları: • kelâm: Söz, konuşma. Şiirde “geride kalan söz” anlamında kullanılmıştır. • hatır: Değerli anı, gönülde kalan iz. • muteber: Saygıdeğer, itibarlı. • zeva: Eksilme, yok olma. “Zeva görmesin” → eksilmesin, eksik kalmasın. • harf-i âh: İç çekişin harfi, gönülden çıkan sessiz sitem. • firâk: Ayrılık, sevgiliden uzak kalma. • intizâr: Bekleyiş, sabırla gözleme. • gurbet: Uzaklık, yabancı yer. Fiziksel ya da ruhsal ayrılığı simgeler. • sadâkat: Vefâ, bağlılık. Şiirde şiirin özü olarak sunulmuştur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!