Eskiden,
Ummadığım zamanlar çalardı kapım.
Şimdi,
Gel de al geriye kalanları.
Neredesin vuslat?
Bana ver tüm kırgınlıkları.
Sen huzur ol,
Ektiğim çiçekler huzura hayat.
İnsan'nın canını ne yakar ki en çok ?
Gitmek mi?
Kalmak mı?
Kalıp da kalp kırmak mı ?
Gidip de kırılan kalbi, bir kenara atmak mı?
Ne bir adım geri,
Ne de bir adım ileri.
Neredesin vuslat?
Görmüyor musun çaresizliğimi ?
Kayıt Tarihi : 22.10.2018 17:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!