Gönül bir serap görüyor aşkın sahra'sında.
Yürek kanmadan zehire dönüşüyor ab_ıhayat'ın damlaları.
vuslata ererken aşkın filizleri
Bir karayel, alıp gidiyor zamanın kanatlarında umutları.
Ve yorulmaktan yorulmuş bir beden kalıyor, öylesine ruhsuz.
Hayat'ın tortusu çökmüş içime yeşermeden düşlerim.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta