Ürəyimin ümidgahı
Bil ki səndin əzəldən.
Neynəyir ki torpaq ahı,
Don geyinər xəzəldən.
Üzü dönsün ayrılığın
Necə ki yar dönübdür.
Pəncərəmdən düşən işıq,
Səhər ertə sönübdür.
Indi həmin yolun sonu
Ay əzizim, gəlibdir.
Qoru vəsli, həsrət onun
Ürəyini dəlibdir.
Sarı-sarı sarmaşıqlar,
Eyvanıma dolaşır.
Bütün qatma-qarışıqıqlar,
Dərə keçir, yol aşır.
Bu ağrını, bu acını
Yaşaya bilməzsən tək.
Qoru xoşbəxtlik tacını.
Onsuz vurmaz ki ürək.
15.04.2019
Kayıt Tarihi : 19.4.2019 11:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!