Nasıl? ..
Yıldırım düşer de bir ağaca,
Köklerini yakar ya,
Dalından önce.
İşte,
Tam onun gibi,
İndi yüreğime,
Vurgun.
Dallarım yemyeşil duruken,
Yüreğimde kurudum.
Ağaçlar...
Dalları renk renk...
Ve çiçek çiçek.
Ve benim,
Yüzümde tebessüm! ..
Ama,
Bir rüzgar esmeye görsün,
Ya da,
Yağmur sonrası fırtına...
Köksüz bir ağaç gibi durgun,
Yüreğim yorgun...
Savrulur giderim meçhule,
Kurur dallarım da, gövdem de,
Belki bir yangın çıkar,
Kül olurum.
Fayda vermez son pişmanlık,
Henüz çiçek açmadım,
Tohum vermedim ki toprağa,
Takrar açmaz bu yürek,
Gülmez yeniden gözlerim.
Yüreğim,
Ruhum yorgun.
Biliyormusun bir tanem,
Seninle yedim,
Vurgun! ....
27.07.03
Kayıt Tarihi : 14.8.2003 10:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaleminize sağlık.Bir gün yüreği-yüreğinize,gözü gözünüze,boyu boyunuza denk bir ahu karşınıza dikilirse; ortada ne vurgun ne de yorgunluk kalır.
Murat Demir
TÜM YORUMLAR (2)