Vitrin Kapakları! Şiiri - Turgay Akbulut

Akşam seansları,
Akan musluklar... dönen tabaklar...
Onun dünyası!
Vurdukça ayaklarını,
Hiçbir neden yokken bağırmaları
Komşularımız!
Allahtan iyi komşular
Hiperaktiv enerjisi,
Sanki zulüm makinesi
Sıkıştıkça volkan içinde,
Akşam gezintileri başlar
Yazın güzel çıkarız kırlara
O yalnızlığını yaşar,
Benim ikinci mesaim başlar
O koşar özgürce,
Ben onu yaşarım
O çiçek toplar,
Ben onun mısralarını...

Stadyuma gideriz
Ben türbinde otururum,
O iner çıkar basamakları
İnsanlar koşar akşamları
Hafif kilolu insanlar
Hep aynı insanlar
Her akşam
Onlar koşar biz seyrederiz
Onlarda bizi
Onlarda bizi merak eder!
Aynı çocuk! Aynı adam!
Her akşam!
Soramazlar belki de hiçbir zaman...

Tabancalar su atmaya başlar,
O suya koşar
Su kovalar O koşar
Kahkahaları...
Hep böyle olsa
Güneş çekilir, fıskiyeler kapanır
Stadyum görevlisine “iyi akşamlar”
Açık radyosu,
Hep sanat müziği çalar
Her akşam
Karanlıkta dinler karanlıkta çalışır
İyi adam...

Sıkıştıkça volkan içimizde,
Zamansızca gezeriz
Yol kenarlarında, şehrin dar kaldırımlarında
En çok biz taşlarız Şeytan Deresini
En çok bize dalaşır fabrikanın köpekleri
Beş yüzyıllık camisi
Şehitlik gibi mezarlıkları
Güzelim parkları
Parklar kadar güzel kızları
Yaşadığımız yer Babaeski

Yazın sıcağı kışın ayazı
İlk biz basarız beyaz örtüye
Biri otuz iki biri kırk üç numara
Çıkar ayak izlerimiz
İşte bu yüzden!
Nadir gelip gitmelerimiz
İşte bu yüzden kaçışımız...

Sıkıştıkça volkan içimizde,
Sessiz karanlıklara koşar, karanlıklara karışırız
Kimse görmez ağladığımızı
Karanlıklar bizi saklar
Kimse bilmez çaresizliğimizi
Çaresizler çok!
Çaresizler bizi saklar...

Vurdukça vitrin kapakları!
Yüreğimize çarpar! Onu düşünürüz!
Sekizini! on sekizini! kırkını! ellisini!
Konuşur mu acaba?
Kim tutar elini?
O yaşta!
Konuşur mu?
Hiperaktivitem
Şiirlerimin Aküsü
Otistik Oğlum...

(mayıs 2000)