Soluk benizli biriyim ben. Sabahleyin yüzümü yıkarken aynaya baktığımda, görüntümü hiç beğenmem: Solgun, sapsarı bir yüz... Sanki limon.... Üstüne üstlük kısa, seyrek kirpikler. Biri burda, diğeri ta bilmem nerde. Hani tarlaya tohum ekersiniz; bir müddet sonra seyrek seyrek çimlenir ya, işte onun gibi...
Kendimi çok sağlıklı hissetmemle beraber; soluk benzimden rahatsız olurum. Zaman zaman ufak tefek rahatsızlıklarımdan dolayı doktora gittiğimde, sorarım doktorlara bunun nedenini. Onlar da hemen tırnaklarıma, göz kapaklarımın altına bakarlar. Aradıklarını bulmuş olmalılar ki; sözlerimi hiç ciddiye almadılar, iki ay öncesine kadar. Kan sayımı yaptırmamı istemediler. Ben de bu soluk benizle yaşamımı sürdürüyorum.
Son gittiğim doktor, kan sayımı istedi. Yapılan tahlil sonunda, kanımın bir değer düşük olduğu ortaya çıktı. Doktor vitamin hapı verdi bana. ”Bunları kullanın, bir ay sonra yeniden bakalım kanınıza,” dedi.
Doktorun verdiği hapları kullandım. Hem de hiç aksatmadan. Soluk benzimin düzeleceğini bekledim boşuna. Sanki bir ayda elma yanaklı biri olacakmışım gibi.....Bir ay sonra yapılan kan sayımında, kanım bir değer daha düşük çıktı. Hap kullandığım halde, kanım biraz daha eksilmişti. Yeniden vitamin hapları verildi.
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
