Vişneçürüğü Şiiri - Yasemin Tanık

Özgür kelebek uçmak için rüzgarı bekler
Pencerenin önünde oturmuş nine oğlunun yolunu gözler
Dört nala koşan atlar destanının yazılması ister
Bir çocuk sadece gözyaşının akmamasını diler
Kuş yavrusuna azık bulmak için çok yer gezer
Çatlayan topraklar dört gözle yağmuru bekler
Gündüzler yeryüzüne sarılır, gecenin firarını umut eder

Bir muştudur içimizde, umutlarımız hep ceplerimizde
Bulut hicranından ağlar , yeryüzü olmuştur berhudar
Çocuk uykusunda savaşsız bir dünya görür , sayıklar rüyasında pembe masallar
Kuş yavrusuna kavuşunca , anası yemeden mutluluktan doyar
Oğlu ninenin gözbebeklerinde, neşenin örgüsü örülür çehresinde
Atlar düşmanla cengaverce savaşır, ölümsüz öyküleri sayfalarca yazılır
Kelebek beklediği rüzgarla dans edince ömrü de uzar gökyüzünde
Hep böyle vişneçürüğü renginde mi yazılır paydada ki hisse?
Yıldızlar başrol olunca semada, veda edilir gündüzün rengine
Kim bilir ne sürur, ne bedbaht hikayeler geçer gider bu cihanda
Nefesin tahtında bir yudum şerbeti yudumlayabilmektir insanca
Gün gelir vişneçürüğü sayfalar kopar, siyah bir gül ise toprağına konar.