Neden her şey o kadar karışık
Neden bütün renklerin yabancısı oldum
Ne var bana bu dünyada ait
Beni bu hayata bağlayan ne
Sevip sevmediklerim nerede
Sen ey dost ötesi dost
Beyaz bir kelebek uçuyor içimden
Düşsel bir yalnızlık düşüyor gönlüme
Ve yokluğun şimşekler çakıyor beynimde
Sensizliğin sessiz yalnızlığının gölgesindeyim
Çaresizliğin öldürücü çığlığı uğulduyor
Biz hep birbirimizi sevsek
hep yanımda olsan uzaklaşmasan
mesafeler olmasa
sıcaklığını hissetsem senin hep
saçlarının kokusuyla sarhoş olsam
aklım başımdan gitse
eskiden senden önce
içimde bir eksiklik vardı
ama ne olduğunu bilmiyordum
hani bazen telaşlanırdım
odaları gezerdim
bir şeyler arar gibi
yalnızlığı dinliyorum...
ne doğan güneşi umursuyorum
ne de her şeyi boğan geceyi
titrek parmaklarımla mısralar diziyorum
geceyi mesken ediyorum tutsak duygularıma
senin saçların güzeldi
saçlarını okşamak, öpmek, koklamak
güzeldi
yüzün ay gibi güzel
sesin, kokun, nefesin, bakışın,
kızışın, ağlayışın,
işte sensizim...
galebe çaldı korkularım
yüreğime saplandı yokluğun
kızgın bir hançer gibi
dudaklarımda acı bir gülümseyiş
sensizim işte, sensiz yapayalnız
İlk kez yüreğim olmadan dolaştım bu şehirde
Delice akmak istedi gözyaşlarım
Sanki ben değildim gittiğinde el sallayan
Sen değildi sanki bana heyecanla karşılık veren
Seni benden alan yollara nefretle baktım
O an anladım sen yoktun artık yanımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!