Veysel Bilgin Şiirleri - Şair Veysel Bilgin

Veysel Bilgin

Güneşin usanmadan
Yakıp kavurduğu
Topraklarda doğdum...
Sen bir Tatar kızı ,
Tatarın kızı
Ay dünya'ya

Devamını Oku
Veysel Bilgin

Gülüşlerin öyle güzeldi
O Saf ve temiz yüzünde
Yusufçuklar havalanıyordu
Oysa ben kayıp kentimin
Kimliksiz kalmış aktörüydüm.
Ve sonu henüz yazılmamış,

Devamını Oku
Veysel Bilgin

Sen benim icime
Ben Dicle icine
Dicle akar....
Akar.....
Firat'in icine...

Devamını Oku
Veysel Bilgin

Dün akşam yine geçtim
O loş ışıklı pencerenin altından
Derin bir nefes çektim
Adıyaman tütünü sarma cigaramdan
Ben aylardan 1 eylül sense haziran
Doğu suçluydu Doğu'nun adı suçluluktu

Devamını Oku
Veysel Bilgin

Ne yaptıysak dolduramadık
İçimizdeki sonsuz boşluğu
Ya ben eksiktim,
Yada sen tam değildin.
09.05.2018
Ankara

Devamını Oku
Veysel Bilgin

Ne değiştirdi

içimdeki hayalini büyüttüğün

O sorunsallıktan kurtarılmış dünyayı.

Devamını Oku
Veysel Bilgin

O tepedeki yüksek ağacın
Vadiye bakan kısmındaki yaprakta
Bir damla suydum ben
Bulutlar doğuya sürüklenirken
Dinyeperde akan taşkın su oluyordum
Senden gelecek bir sese

Devamını Oku
Veysel Bilgin

Ay ışığı sana hasret ,
Bense sana,
Ay sana baktı,
Ben sana baktım,
Sana beni terketmek yakıştı,
Bana ise en çok

Devamını Oku
Veysel Bilgin

Gün batımına yakın kapanırdı tezgahlar
Sermayemizi kalbimize gömer toplanırdık
Zaman diliminde hunharca ilerlerken yaşam
Aydınlık günlere özlem duyarak umutlanırdık
Bereketin Tanrı'sı kutsal toprak anam
Unuttururdu terimizle yoksulluğumuzu

Devamını Oku
Veysel Bilgin

Ve Atlas silkindi rüyasından.
Dedi vicdan kalbimdeki Tanrıdır.
Baktı cümbüş cümbüş olmuş
İç içe geçmiş rengarenk renkler,
Ve sonra dedi,
Dünya İçinde yaşadığım gerçek Tanrıdır!

Devamını Oku