Vesselam Şiiri - Döndü Dülger

VESSELAM
Bir gün öncesine dönmenin mümkün olmadığı bu hayatı,
Afedilmeyecek acılarla doldurduk.
Önceliği kendimizden çok uzağa koyduk.
Naifliğin beş para etmediği bu zamanda,
Sahteliği özümsemiş, dillerle boğuştuk.
Kıymet bilmez gönüllere denk geldik de,
Yorulduk, ziyan olduk, çıkmaz sokaklarda kendimizi bulduk.
Diken yerine,gül sunduk,
Derdi olana derman, çaresizliğin karşısında bir ferman olduk.
Vefasızları, hayırsızları, kıymet bilmezleri,
Vicdanın dürtüsüyle,baş köşede sofra kurduk.
Şimdi ne güç kaldı ne de takaat,
Sabır da tükendi, ümit de terketti,
Şimdilerde gönül yormayacak buyursun gönül soframıza.
Yüreğin istediği bir içtenlik,
Masumluğunu yitirmemiş bir bakış,
Sıcacık gülümsemeler,
Sevda, aşk, meşk çoktan geçti bizden,
Ebedî bir muhabbet yoldaşı olsun gönülden.
Başka birşeye lüzum yok gerçekten.
Huzuru barındıran dürüst yüzler,
Niyeti dilinde olan gerçekçi sözler,
İkindi güneşi gölgeliği yürekler ,
Beklentisiz duru hisler,
Yalansız riyasız diller lütfetsin.
Tertemiz duygulu melodiler çınlasın kulağımızda.
Yaraya çomak sokan değil,
Elinde, dilinde şifayı taşıyanlar olsun yanıbaşımızda.
Hakkımız varsa ziyadesiyle sizin olsun,
Bir çift samimi kelime, bir de aydınlık çehre,
Kesin hesabı ödeyeyim, üstü de sizde kalsın.
VESSELAM...
Döndü Dülger