Verev Düşler Şiiri - Yorumlar

Sanat ile yapılan eylem kendini yaşamak mıdır?
Yoksa kendimizi yaşamak mıdır? Veya herkesi ve her şeyi yaşamak mıdır?

Sanat uğraşıları ilgili insanlarda aslında her üç halin zaman zaman yansımalarını görmek kabil.

Ama bazı sanatkarlar empatide o kadar güçlü olabiliyor ki çocuk yaşta ihtiyar, salonda yaşarken çöpçü olabiliyorlar veya dağ başında bir taşın haleti ruhiyesini kuşanabiliyorlar.

Gözlem ama bir fotoğraf makinası gibi satıh gözlemcisi değil bu sanatkarlarca yapılan işlem.

Yani bir oğuz atay öyküsünde geçen tabirle bu tür sanatkarlar başkalarının camdan gördüğünü duvardan görebilme kapasitesine sahip oluyorlar.

Aynur hanıma ait epope şiir için de bu böyle.

İnsanlığın ve emeğin milyarlar yıl süren yürüyüşünün 'Aynur yaşıyla' sınırlı olmayan tarihsel kozmik birikimle çekilmiş bir fotoğrafı.

Bu defa şair zamana tüm zamanlara güçlü bir empati yaparak zamanın dili haline dönüşmüş

tebrikler

eskiden üç teklikle sinemaya gider mendil ıslatırdık.
yaşlılar mısır yer ,kadınlar ağlardı aşka...aşka ağlandığını ilk orda gördüm ve sonra yavaş yavaş büyüdüm(büyüdükçe ağlamayı unutuyor insan galiba)

yağmur yağdığında geceleri yıldızların ıslanıp ııslanmadığını merak ederdim o yıllarda, sonra yıldızların çok uzak olduğunuda öğrendim dünyamıza...

çocukkende çok severdim vapura binmesini, büyüyünce kaptan olmak isterdim o yıllarda
Nazım hikmet beni ben nazım hikmeti hiç tanımazdım ama sonradan öğrendim ki o çocukları mavi limanlara çıkaran bir kaptanmış.(biliyormusun lisede bu şiiri okuduğum için okuldan atılmıştım,okulumuz deniz kıyısında şirin bir okuldu)

pes etmek yok kaptan

'Oynadı oynayacak
Ha gayret
Pes etmek yok, filmin bu sahnesinde
Yok elbet ama
Dikene bastırmış bir kere, göğsünü bülbül
Güle kanıyor…* '