Venüs Şiiri - Enes Kepil

26 yaşıma kadar
Venüste güneşin batıdan doğduğunu
Günlerinin yıllardan uzun olduğunu bilmezdim
Bu ana kadar geçirdiğim o bütün yaşam
Sanki o tek bir an içinmiş gibi gelirdi bana
Gözlerinin bütün karanlığı delip
Düşüncelerimde buluştuğumuz dünyaların anlatımı
O ana kadar mümkün olan, bir şey değildi benim için.

26 yaşıma kadar yağmurların bu denli çok
Islatabileceğini bilmezdim beni,
Bir banka oturup senin oradan oraya geçişini izlerken
Parmak uçlarıma kadar ıslanacağımı bilmezdim.
Yüzünde, hangi düşünceler savaş içindeydi bilmiyorum
Yüzün bana masumiyeti
Başını ürkekçe yanına çevirip bakan kuşların tedirginliğini,
Ve yüzün bana, sana sahip olmaya çalışacak başkalarının varlığını hatırlatırdı.
O aralar en çok da bu üzerdi beni

Dudaklarının arasından çıkacak iki kelimenin o zorunlu dökülüşüne
O bütün gün, doymak bilmeyen güvercinlere simit atar gibi
Evet öyle bakıyordum, bir kelime işte bir kelime daha diyerek
Aç gözlerle, hem de bütün gün.

26 yaşıma kadar böyle bir şey bilmemiştim ben
O göle doğru yürürken yanımda iki ayak sesi
Gölün içinden, yüzeyine yansımış ışıklar
Tabi yüzümde sen bu şekilde misin?
Bir ışık gibi mi aydınlanıyorsun,
Yoksa sönmekte olan bir ışığı mı hatırlatır yüzüm bilemiyorum
Lakin ben 26 yaşıma kadar o Venüs’ün bir gününün
Bir yılından nasıl olur da uzun olduğunu bilmezdim,
İlk duyduğumda da aklım almamıştı zaten tuhaf demiştim
Bugün seni tanıyınca anladım
Venüs’ün güneşe tutulduğunu..
O bir günün uzayıp uzayıp uzadığını..