Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Sanma ki yetmişbir senin eserin,
Başarı, vefasıza vefa verenlerin.
Nerde Arif’in, ümit’in, Güngör’ün.
Hani zeybek, Öksüz, Muhsin’in.
Nerde küstürüp gönderdiklerin?
Geleni kapıyı gösterdiklerin,
Randevu bile vermediklerin,
Övün on dörtçük senin eserin.
____________Bundan gerisini okumaya yüreğim elvermedi.
Gözyaşıma hakim olamadım.
Yü,reğime tercüman oldunuz. varolun. Selam ve dua ile.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta