Vefasız Çıktı Şiiri - Samet Sultani Yıld ...

VEFASIZ ÇIKTI

Bir ömrümü adadım bütün sevdiklerime
Vefalı sandıklarım çoğu vefasız çıktı
Güvendim en çok candan vefalı dediklerim
Uğruna yandıklarım baktım vefasız çıktı

Boşaymış emek çaba boşaymış mücadele
Gönül verdiklerimden herkes gitti acele
Kimi benden koparak kimi göçtü ecele
Ömür hayatım böyle yaktım vefasız çıktı

Devirdim dağı taşı yoruldum ferhat gibi
Doyurdum kaç kere yoksul fakir garibi
Üzülmesinler diye herkese dedim abi
Hayatımı adadım yıktım vefasız çıktı

Fedakarlık yapanın sonu hüsran mı olur
Eller bir yana dursun vicdan kimden sorulur
İnsan kendi canından kendine taş doğrulur
Koştukça peşlerinden bıktım vefasız çıktı

Gönül durmadan ağlar felekler bana bakar
Bende olan bu çile kaç kere canım yakar
Sarıldığım insanlar topusu canım sıkar
Yüreğim çarpar durmaz aktım vefasız çıktı

Üzülmesin diye ben çok üzüldüm yıllarca
Göz yaşımı tutmadım hatta günler aylarca
Aslan diye olsunlar kendim oldum karınca
Hep kötülükler gördüm kalktım vefasız çıktı

Sametim düşünceler aldım gittim başımı
Ben ağlarken yanımda kimse silmez yaşımı
Düşmana çiçek attım gizledim var taşımı
Kendi canımı hiçe sıktım vefasız çıktı

Samet yıldırım sultani
04.10.2025