Vefasız... Şiiri - Suskun Adam Zeynep

Her vefasızlıkta,
biraz daha eksilen kalbim…
Kırık cam parçaları gibi,
her köşesi kanayan,
her köşesi titreyen…

Bir zamanlar gürül gürül akan
nehirlerim vardı içimde,
şimdi
damla damla kuruyan
gözlerimden ibaret.

Sevda dediğin,
yaraya tuz basmakmış meğer,
ve ben…
her seferinde
yeniden kanamaya razı gelmişim..

Kırgınlık çiçek açtı her yara izimde,
ve ben,
suskun bir ağacın
kendi kendine dökülen yaprağına döndüm.

Sevdamı verdim ellere,
elden ele savrulan bir yaprak gibi,
ve şimdi yalnızca
bir isyan var içimde,
ve kırgınlık,
bin kere daha kıran.

Yoruldum beklemekten,
yoruldum susmaktan,
ve en çok da
beni hiç düşünmeyenden…

Gidiyorum senden,
arkamda bıraktığım sessizliğimle,
ve ben,
bu sessizliğin içinde kaybolan bir şiir,
kendi kendime veda ediyorum artık.

Biliyorum,
bir gün hayatımın en karanlık anında,
yine seni düşüneceğim,
ve o an,
yine parçalanacak kalbim.

Ama bu sefer,
beni yıkacak olan değil,
beni ayağa kaldıracak olan sensizlik olacak.

Çünkü artık anladım,
sevda;
bir umut oyunu değil,
bir yıkım ve yokoluş hikayesi.

Ve ben,
her kırgınlığın,
her acının içinde,
kendi küllerimle öleceğim..

Belki sen olmadan,
belki yaralarım açık,
ama bir gün,
sana veda edeceğim.

Ve şimdi,
son bir kez daha bakıyorum ardıma,
gözlerimde yaşlarla,
ama kalbimde son bir kırgınlıkla değil;

Çünkü seni sevmenin değil,
seni bırakmanın zamanı geldi artık.

Gidiyorum,
seni bırakıyorum,
ellerimde kırık hayallerle,
yorgun ve paramparça bir sevda hikâyesiyle.

@dsız..
13 Ağustos 2025..