Bir elbise misalidir Hayat dediğin!
Terzisi insandır; kesip, biçip, diktiğin...
Yazık ki bir provası yok bildiğim,
Ona göre uysun üzerine giydiğin...
-vedâti-
Kaybettim bendeki beni...
Beni ararken buldum Seni!
Yüreğim olmuşken talan,
Anladım ki Senden gayrisi hep yalan.
Neye varsam sonu ya kırgınlık ya hüsran!
Gördüm ki yok Senden başka liman.
Ne cevap ararsın yorgunluğuna, be Ey Gönül!
Dert dolu şu dağları sen aşmadın mı?
Sularını biriktirip sel gibi taşmadın mı?
Dereleri geçip okyanuslara ulaşmadın mı?
Her elini verene hep kollarını açmadın mı?
Dağda sensin, okyanusda... Bil bunu Ey Gönül!
Nereye gitsen yükün ağır, kurtulamazsın külfetten.
Sen yine korkma, heleki hiç yorulma gülümsemekten.
En zifir gece aydınlıklara doğar, karanlık gebelikten.
Unutma Ey Gönül! Yürekler beslenir hep umut etmekten.
-vedâti-
Zaman nedir Zaman?
Ne durmak biliyor ne de aman!
Hayatın tik taklarında eriyor zaman,
Tüketir seni yavaş yavaş, an ve an...
Yelkovanın akrebinde zehirdir zaman,
En olmazında sokar, yoktur deva bulan.
Yüreklere kederdir geçip giden zaman.
Ey gönlüm! yıllara inat hep dayan,
Dayan ki heder olmasın zaman.
Sermayendir, boşa harcarsan olur ziyan,
Tükenen şu ömürdür geçsede zaman.
Heyhat! ne gelir elden acısı çok yaman,
Unutma ey Dost, bak akıp gidiyor Zaman...
-vedâti-
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!