İsyan etmek var ama... Sabret be Gönlüm!
Bak! Hazan mevsiminde artık ömrün.
Boynu bükük kaldı, bülbüle hasret gülün.
Geçip gidiyor hayat, durdurmak ne mümkün.
Artık fayda da etmez; ne malın ne mülkün.
Bırak yokuşu, düzde bile tükenir gücün.
İki damla yaş, akıp gitti hüzünlü gözlerimden...
Sanki sendin! Usulca süzülüp yüreğimi terkeden,
Sanki sendin! Yüreğimden usulca kayıp giden...
Direndim ama nafile, dönmez giden yaşlar geriye,
İki damla yaşmış meğer, büyüyü bozan keramet.
Allah yolunu açık etsin! Sen sağ Ben Selamet...
Evet! .. Bende herkes gibiyim…
Benimde var yamalı hayallerim,
Umutlara tutunan yaralı düşlerim.
Bende üzülür, bende gülerim.
Bazen acı bazen orta şekerliyim.
Bu bayram sabahı rastladım
bir sokak çocuğuna…
Uykulu gözlerini ovuşturup
aranırken şaşkınca,
Emanet bırakmış düşlerini
dün geceki yıldızlara.
Beni bir gün hatırlamak istersen
Ey Dost!
Kurumuş bir ağaca bak!
Çatlamış kabukları dudaklarım,
Kurumuş dalları umutlarım,
Dökülen yaprakları göz yaşlarımdır...
Ağır ağır yanacaksın gönül fırınında,
Önce sevgi ateşi basmalı yüreğini.
Sonra pembeleşmeli yüksek ateşte.
Riyalar, roller duman olup gitmeli,
Kül olmalı nefretler, hasetler...
Menfaatleri de erittin mi kor havuzunda,
Bulutlar çoktan bıraktı o sevda yükünü boşalırcasına...
Açmazsan eğer, dolmaz o ıslanmış nameler kurumuş avuçlarına.
Geçip giden o yağmurun toprak kokusu dolsun susamış ruhuna,
Susmak değil gürül gürül çağlamak gelsin o gönül pınarına...
-vedâti-
Hep iyi geliyorsun en acıyan yanlarımıza dediler.
Dert dolu sırlarını kor gibi yüreğime bırakıp gittiler.
Ne yaparım bu ateşten emaneti hiç düşünmediler.
Nasıl taşır sağır ve dilsiz bir hammal, bilemediler.
Ekmek kokusu misali sevgilerini bile çok gördüler.
Kahraman olduk hep birilerinin saklı masalında,
Garip olan hayat değil insanlardır Ey Dost!
Heder eder çürütür, ömür denen ekmeği,
Yiyemezsin doya doya içinden geldiği gibi.
Doğru mu? yanlış mı? sus mu? unut mu?
Arar durursun nerdedir diye mutluluğu...
Ne ruhunda hissedersin umduğun lezzeti,
Fırtınalar kopar şu yüreğimde,
Gördüm ki benden öte yok liman,
Hayat denen bu hırçın denizde...
Ruhum rüzgarlarla savrulur el-aman!
Uğultumu Yokmu işiten, yaban ellerde.
Issız Karalara vursamda zaman zaman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!