Vedasız Ayrılık Şiiri - Fatih Suretli

Bu vedasız bir ayrılığın öyküsüdür.
Kınsız bir öfke gibi,
Saplanır böğrüme gecenin hüznü.
Vakitsiz hasretler düşer yürüdüğüm yollara.
Bilinmez acılar yüklenir yorgun sırtıma.
Bir yağmur tutturur gökyüzü
Islak gözlerimden aşağı
Sonra bir çırpınış başlar
Çaresizliğin soğuk kollarında
Adımların bilinmezliğin ötesine hızlanır.
Yürüdükçe kararır aydınlıklarım.
Aldırma derim yüreğime.
Derim demesine de
Yine de susturamam haykırışını.
Yalnızım artık biliyorum.
Bütün karanlık sabahlar bana kaldı.
Soğuk iklimler üşüştü mevsimlerime.
Her acı düştüğü yeri yakar bilirim.
Bir yangın ki bu
Tam orta yerindeyim şimdi.
Var mı benim gibi yanan.
Ölüm sessizliğindedir bütün umutlar.
Hiç bir yerden ışımaz dünyama