Vedanın En Sessiz Hali Şiiri - Seyrani Göl

Artık adını anmıyorum,
ama hâlâ içimde bir yer
sana susuyor.
Bir yangının külleri gibi,
ne sıcak kaldın
ne de soğuyabildin tamamen.

Alışmak mı,
yoksa unutmak mı bilmiyorum…
Ama yokluğunla yaşamayı
öğrendim galiba,
bir fotoğrafın çerçevesinde değil
gözlerimin gerisinde taşıyarak seni.

Sen gittin,
ve ben kaldım
sana benzeyen her şeye karşı kayıtsız,
bir zamanlar titreyen yüreğim
şimdi sükûnetin içinde suskun.

Bazen rüzgârda adını duyar gibi oluyorum,
ama dönüp bakmıyorum artık,
çünkü biliyorum;
bazı sesler dönmez
bazı aşklar, sadece içimizde yaşar.

Sana kırgın değilim,
belki biraz yorgun
ve biraz da eksik…
Ama öğrendim ki;
her sevda tamamlanmak için değil,
bizi tamamlamak içindir.

Şimdi
kalbimde sana ayırdığım yeri
sevdaya değil,
kendime ayırıyorum.
Ve ilk defa
kendime sarılarak
vedalaşıyorum seninle.
S.GÖL