"veda treni" Şiiri - Masal Tanesi

Sen bir imtihandın yüreğimde,
geceleri uyutmayan, gündüzleri peşimi bırakmayan, yüreğimi ince ince sızlatan, anlatamadığım bir lisandın, duyuramadığım bir sessizliktin içimde kalan.
Koşupta varamadığım, varıpda dokunamadığım, bir seraptın. ve her zerresini bildiğim, gerçeğim sandığım bir hayaldin sen.
Gönlüme cemre gibi düştüğün gün baharım olursun sanmıştım.
çiçeklerimi açıp , sana çoşmuş, yeşillenmişti yüreğim.
sonra ayazlar vurdu, ve soldu rumundaki bütün çiçeklerim.
ben gidişine ağlarken, meğer ne çok harap etmişim kendimi, meğer sen zaten hiç yokmuşsun ki bende.
yanılmış gönlüm, kardelen çiçeği sanmıştı seni. oysa hercaiymişsin de çok geç anladı yüreğim.
Ah benim ince sızım. bahtıma kara yazım, olmazım, imkansızım, ruhumun karanlığı, yüreğimin yangını,
öyle çok bağlandım ki,  öyle çok inandım ki, sesinde kayboldum, gülüşünde boğuldum, yenildim, kahroldum, karanlıkta bir başıma kimsesiz kaldım, yokluğuna sarıldım, varlığını aradım, ve yine yanıldım.
yoktun işte hiç gelmemiştin, hiç sevmemiştin aslında, hiç olmamıştın.
ve ben, sadece kendimi uvutmuşum,
kendimi kandırmışım.
ama yüreğim değildi kabahatli olan.
öyle güzel gülüyordu ki gözlerin,
sen öyle güzel bakınca seviyorsun sandım. yüreğinde açıyorum sandım,
ve yanıldım
şimdi toparlayamıyorum
ruhumdaki kırıklar içime batıyor, ve kanatıyor, senli olan bütün duyguları.
Belkide artık veda etmeliyim, içimdeki sen durağına,
çoktan gelmiştir belkide yola koyulma vakti.
hadi yüreğim,
topla valizini, doldur içine bütüün kederlerini.... yolculuk vakti, hareket etmek üzere veda treni, hadi elveda gönlümün hiç gelmeyeni...
" 𝓔𝔂𝓶𝓮𝓷 "