Veda istasyonu Şiiri - Sumeyye Öztürk

Yıllar geçmişti aradan,
İstasyona sadece yollar değil,
Anılarda ugrardı zaman zaman.
O gün beklemiyodum seni,
Sırtında eski bir kaban,gözlerin hala eski şarkıdan bize kalan..
Sustu dünya, konuşamadık.
Yalnızca durduk..
Raylarin kenarındaki iki eski yarım..

Ey içimde kalan son bahar.
Rüzgar senin kokunu taşıyor bu soğuk rayların arasında.
Zamanin baktığı,gözlerindeyim şimdi..
Suskun sokaklar adını fısıldıyor garın duvarlarında.
Bir esinti belki saçlarının ucunda savrulan.
Bir bakış, bir tebessümle,
Kalbim titredi,sanki eskilerin kudûm vuruşuyla.

Gözlerinde tanıdığım o bakış.
Öyle mahzun,Öyle emsalsizdi.
Yılların sessiz ağırlığında,
Bir yağmur gibi düştün karşıma.
Biliyor musun,
Bu gar istasyon değil,yürek yarası oldu.
Her tren,biraz sen..

"Sen misin"dedim içimden.
"Sensiz geçen ömrümün sahibi"..
Dudaklarımda adın.
Ey gözlerinde bahar açan sevdam.
Halinde aşikardı gönlüme.
Bir garip telaş,utangaçlıkla selam verdik zamana..

Yıpranmış defter yaprakları gibi döküldü yıllar.
Ne seher vakitleri,ne şeb-i yeldalar unutabildi seni.
Sen sormadın,"Ne haldesin"? demedin.
Ben anlatmadım.
"Kaç defa öldüm yokluğunda"...

Bakışlarımızla bütün kitaplar,siirler okundu aramızda.
Ömrümün unutulmuş baharına bir yağmur gibi düştün.
Kaç mevsim geçti aramızdan.
Kaç kelime dökülmedi dudaklarımızdan.
Kaç ayrı sabah geçti,
Yüzümüzdeki cizgiler zamanın değil,suskunluğumuzun eseriydi.

Sonsuzluğa uzasın istedim raylar.
Dursun akmasın zaman.
BİLİYORDUK yolun sonu vedaydı.
Tren veda istasyonuna yaklaşırken,
Rayların gıcırtısı,öten düdüğün sesiyle.
Aralandı vagonun kapısı..
Ben bir gülü tutar gibi tuttum gözlerini,
Sen dikenleriyle sustun gitti ileri..

Veda mecburiyet oldu.
Ne kalabildik,ne gidebildik.
Sen gözlerinin buğusuyla, Ben gözyaşlarımla..
Söz gerekmedi,sevdamız susarak haykırdı bizi..

Ey gönlümün yitik yıldızı..
Bil ki, Her tren kalktığında,Her yol ayrımında,
İlk bakışındaki gibi,bekliyor olucam seni.
Sen benim en güzel kayboluşumsun..
Sen benim istasyonum,Sen benim gurbetim.
Sen yüreğimdeki sonsuzluğumsun..
"Hoşçakal" kardelen çiçeğim..
HOŞÇAKAL...